تفکر توحیدی

سیدحمیدرضا برقعی چنین سروده است:

زنی از خاک، ‌از خورشید، از دریا،‌ قدیمی‌تر

زنی از‌هاجر و آسیه و حوا قدیمی‌تر

زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی‌تر

زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی‌تر

که قبل از قصۀ ‌»قالوا بلی» این زن بلی گفته‌ست

نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته‌ست

ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه

به سوی جانمازش می‌رود سلانه سلانه

شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه

از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه

نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد

زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد

چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا

ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا

شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا

چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا !

این حدیث شریف از امام باقر(ع) نقل شده است و سند آن، کتاب‌های معتبر روایی شیعه است: حَدَّثَنَا إِبْرَاهِیمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ مُحَمَّدٍ الْعُرَیْضِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَر(ع) ذَاتَ یَوْمٍ قَالَ إِذَا صِرْتَ إِلَى قَبْرِ جَدَّتِکَ فَاطِمَةَ ع فَقُلْ یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَکِ أَوْلِیَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِکُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوکِ(ص) وَ أَتَانَا بِهِ وَصِیُّهُ (ع) فَإِنَّا نَسْأَلُکِ إِنْ کُنَّا صَدَّقْنَاکِ إِلَّا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِیقِنَا لَهُمَا بِالْبُشْرَى لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوَلَایَتِکِ.... . هم چنین این حدیث در کتاب‌های دیگر روایی شیعه از جمله کتاب وسایل الشیعه و بحار الانوار علامه مجلسی موجود است.

او مدعی است: «از میان روایاتی که قائلان به تأویل حقیقت شب قدر به حضرت فاطمه(س) برای اثبات مدعای خود بیان می‌کنند، تنها مضمون 4 روایت موافق با این مدعاست که همگی جزء اخبار آحاد ضعیف می‌باشند و هیچ گونه قرائنی نیز وثاقت صدوری آنها از معصومین (ع) را تأیید نمی‌کند و در میان قدماء نیز از شهرت برخوردار نبوده و تنها بر اساس ملاک‌های برخی اخباریون مبنی بر صحت تمامی‌احادیث کتب اربعه، می‌توان به صحت این روایات حکم کرد.‌ از این رو، چه با ملاک قدماء یعنی وثاقت صدوری و چه ملاک متأخران یعنی اعتبار اسنادی، احادیث تأویل شب قدر به حضرت فاطمه(س) معتبر نمی‌باشد». وی در مورد مقاله خود می‌گوید: هر چند که در این مقاله، احادیث مربوط به تأویل حقیقت شب قدر به حضرت فاطمه (ع) غیر معتبر شمرده شده اند و همین امر، قبول مضامین آنها را با تردید جدی رو به رو می‌کند اما این به معنای انکار صحت مضمون این روایات نیست زیرا میان حدیث غیر معتبر و حدیث کذب فرق است چون ممکن است احادیثی از معصومین (ع) صادر در نفس الامر صادق باشند اما به دلیل ضعف ناقلان و یا طرق نقل و عدم امکان حصول قرائن صدق، در این زمان برای ما معتبر نباشد: (علیرضا آزاد, https://hermeneutics.blogfa.com/post/161 ).

در حدیث آمده است: یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهًِ خَاصِمُوا بِسُورَهًِْ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ تَفْلُجُوا فَوَ اللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّهًُْ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَهًُْ دِینِکُمْ وَ إِنَّهَا لَغَایَهًُْ عِلْمِنَا یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهًِْ خَاصِمُوا بِ حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ فَإِنَّهَا لِوُلَاهًِْ الْأَمْرِ خَاصَّهًًْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله). امام باقر (علیه السلام)-‌‌‌ای گروه شیعیان! با سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ برهان آورید تا پیروز شوید. به خدا قسم! که این سوره پس از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دلیل خدای بزرگ بر مردم است و آن سوره از امتیازات دین شماست و نهایت دانش ما.‌‌‌ای شیعیان! به‌وسیله‌ی سوره حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ با دشمنان خود استدلال کنید زیرا این سوره اختصاص به فرمانروایان پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) دارد. الکافی، ج ۱ ، ص ۲۴۹

ذُکِرَ لِرَسُولِ اللهِ (صلی الله علیه و آله) رَجُلٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ حَمَلَ السِّلَاحَ عَلَی عَاتِقِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَلْفَ شَهْرٍ، فَعَجِبَ مِنْ ذَلِکَ رَسُولُ اللهِ (صلی الله علیه و آله) عَجَباً شَدِیداً وَ تَمَنَّی أَنْ یَکُونَ ذَلِکَ فِی أُمَّتِهِ، فَقَالَ: یَا رَبِّ جَعَلْتَ أُمَّتِی أَقْصَرَ النَّاسِ أَعْمَاراً وَ أَقَلَّهَا أَعْمَالاً، فَأَعْطَاهُ اللَّهُ لَیْلَهًَْ الْقَدْرِ وَ قَالَ: لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ الَّذِی حَمَلَ الْإِسْرَائِیلِیُّ السِّلَاحَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لَکَ وَ لِأُمَّتِکَ مِنْ بَعْدِکَ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ فِی کُلِّ رَمَضَانَ. ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- برای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل کردند که مردی از بنی‌اسرائیل هزار ماه سلاح جنگی‌اش را در راه خدا بر دوش خود گذاشت [و جهاد نمود]. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از این کار بسیار تعجّب نمود و آرزو کرد که در امّتش نیز چنین مردمانی باشند و [به درگاه خداوند] عرضه داشت: «پروردگارا! عمرِ امّت مرا کوتاه‌ترین و [در نتیجه] کردار نیکشان را کمترین قرار دادی»! خداوند نیز شب قدر را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ارزانی داشت و فرمود: لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ؛ شب قدر در هر ماه رمضان برای تو و امّتِ بعد از تو تا روز قیامت از هزار ماهی که آن مرد بنی اسرائیلی در راه خدا سلاح بر دوش گرفت، بهتر است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج ۱۸ ، ص ۲۶۰