مهدی نصیری با کتاب تازه خود می‌گوید اثر غیبت حیرت است و عصر
غیبت
نمی‌تواند
ظرف
تحقق
دولت
و
جامعه
و
تمدن
تراز
اسلام
باشد و
مراجعه
به
فقها مانند تیمم بدل از وضو است. پس امکان تحقق تمدن اسلامی‌در حد مطلوب وجود ندارد . همچنین نظریه «مشروط
بودن
ظهور
به
تحقق
تمدن
و
جامعه
سازی
اسلامی» را
رد
می
کند. نصیری در این کتاب به موضوعاتی که می‌تواند نظریه او را نقد کند نیز پاسخ می‌دهد؛ روایاتی که برتری قم در ظهور را ثابت می‌کنند نقد می‌کند و تقریر مشهور از قاعده لطف در غیبت را نمی‌پذیرد.
البته نصیری که در پایان این کتاب تکثر (که از مشهورات معرفت مدرن است) را توصیه و تجویز می‌کند که با دیدگاه انتقادی او به مدرنیته ناهماهنگ به نظر می‌رسد. همچنین تحلیل او درباره روایات «نهی از قیام قبل از قائم» قابل نقد است...
در این کتاب نویسنده بارها تأکید می‌کند که این ادعا به هیچ وجه نافی وظیفه اصلاح گری نیست و انقلاب اسلامی‌را قیامی در دفاع از کیان دین و مذهب می‌داند و دیدگاه او با دیدگاه مشهور منسوب به انجمن حجتیه در باب قعود و عدم قیام تفاوت اساسی دارد. او حتی به ولایت مطلقه بیش از ولایت مقیده فقیه گرایش دارد.
به طور کلی این کتاب دارای محتوایی بسیار چالش برانگیز و در عین حال مهم و حیاتی است و بحث و گفتگو و نقد درباره نظریه آن نهایتاً به حال شیعیان و ایرانیان و حکومت اسلامی‌مفید خواهد بود.
ادامه مطلب